Het project gaat nu echt van start!

Bij aankomst op het terrein van CAM (Bouw en onderhoud) waar de agrarische tak ook onder valt, ontmoet ik cowboy Josep, afkomstig uit de omgeving van Ukarumpa, die voor de koeien zorgt, waarmee ik de komende tijd nauw mee zal samenwerken.

Boerenbedrijf

We rijden met de Pick Up die afgedankt is door een andere afdeling, maar die voor ons nog prima geschikt is, naar de boerderij die op de uiterste punt van Ukarumpa staat. Hier ontmoet ik Charly, Joseps schoonzoon die hem veel helpt. Josep woont naast de boerderij en kan op deze manier ook goed controle houden over de koeien.

De boerderij

De boerderij bestaat uit 62 koeien, een aantal kleine overdekte ruimtes, waarin het een en ander staat opgeslagen, 2 visvijvers en een met prikkeldraad omheind weiland. Er loopt een security hekwerk om heel Ukarumpa heen en de boerderij staat ook binnen de hekken. Buiten de hekken ligt de meeste grond naar schatting zo’n 140 hectare, waarvan een aantal delen in gebruik zijn door de pony club en de rest deels gebruikt wordt voor de koeien.

Overdag zijn de koeien in het weiland buiten de hekken en ’s avonds komen ze weer binnen de hekken voor de nacht om controle op de kudde te kunnen houden .

Eerste kalfjes gezond geboren én schrikdraad

De eerste week ben ik samen met Josep een uitgebreide ronde wezen maken over het hele terrein en alles wat bij onze afdeling hoort. We hebben dingen besproken. Ik heb aangehoord waar hij zoal tegen aanloopt en wat hij graag anders ziet. Ook zijn er 2 gezonde kalfjes geboren.

We hebben samen de spullen van de container uit Nederland bekeken en ik heb hem uitgelegd waar dingen zoal voor gebruikt worden. We hebben een aantal dingen direct in gebruik genomen, zoals de broedmachine en de stroomkast voor het schrikdraad. Dit was compleet nieuw en samen hebben we een proef opzet gemaakt en heb ik hem laten zien waarop hij moet letten bij het aanleggen.

We hebben geen winkel om de hoek die isolatoren en handvaten voor schrikdraad verkopen, dus we moesten creatief zijn met tyleenslang, tuinslang en tyrib. Josep kon niet geloven dat de koeien achter 1 draadje zouden blijven, aangezien ze nu achter 5 draden prikkeldraad lopen. Na het aansluiten van de proefopzet hebben we het zoutblok in de ruimte gezet achter de draad om te kijken wat de koeien zouden doen, de eerste nieuwsgierige koeien werden gelijk geconfronteerd met het schrikdraad en tot de dag van vandaag komt er geen koe meer in de buurt van het draad. Josep kon zijn ogen niet geloven en was reuze enthousiast.

Op weg naar de eerste melk

We hebben in de tussentijd ook gekeken hoe we kunnen starten met het melken van de koeien. We hebben hiervoor een ruimte nodig om dingen in te stallen. De gedachten gingen uit naar het oude trainingscentrum (zie foto hierboven), dit gebouw staat al geruime tijd leeg en is prima geschikt om er een koeienschuur van te maken. Wel moeten de meeste omheiningen worden vervangen en de weilanden in stukken worden gesplitst om de graskwaliteit te verbeteren en het land rust te geven voor groei. Dit is een giga job en een uitdaging op zich.

Ook moet er dan in elk weiland water aangelegd worden met vlottersysteem. De sloten moeten worden schoongemaakt en de heiningen moeten langs de sloten worden geplaatst om verdrinking te voorkomen. Een nog grotere uitdaging is om aan melkkoeien te komen. Er zijn er nog een handje vol in deze omgeving en dan praat ik over een reistijd van een dag.

Melkkoeien, eenden en stieren

In de tweede week zijn we (Josep en ik) op dinsdag vertrokken naar Lae, een kustplaats in Papoea Nieuw Guinea (PNG). Het is 7 uur rijden vanaf Ukarumpa. In deze stad hebben we rondgekeken en nagevraagd waar  we melkkoeien konden krijgen. We hebben diverse bedrijven bezocht om uit te zoeken wat er te krijgen is en contacten te leggen met fabrikanten van agrarische producten.

Bij bedrijven binnenlopen en mensen ontmoeten werkt hier het beste, aangezien relaties opbouwen een belangrijk deel is van de cultuur van PNG. We hebben uitgezocht hoe we legkippen kunnen krijgen en waar we voer vandaan kunnen halen. Ook hebben we een bezoek gebracht aan NARI- het agrarische onderzoekscentrum van PNG. Hier hebben we een rondleiding gekregen en contacten gelegd voor eventuele vragen.

Ook hebben we broedeieren van eenden meegenomen om in de broedmachine te stoppen en twee span eenden om mee te fokken. De eenden zullen we in de toekomst in de ruimten van de visvijvers laten lopen. Hierna hebben we een bezoek gebracht aan de zendingsorganisatie EBC die hier ook een boerderij hebben en jaren koeien hebben gemolken. Twee jaar geleden zijn ze gestopt en we hoorden via via dat ze nog een Holtein stier hadden lopen. Bij navraag bleek dit ook het geval te zijn, maar de stier was helaas gecastreerd. We zijn dus weer terug bij af.