HOE HET VERDER GING………De warme gloed van zonnestralen valt op mij, terwijl ik mijn gedachten laat gaan en dit schrijf vanuit een ver Australië. Het is al even geleden dat ik wat geschreven heb en wat is er veel gebeurd in de afgelopen maanden.
Nadat God ons keer op keer het plan bevestigde dat Hij met ons leven had en voor ons steeds duidelijker werd waar wij dienstbaar aan Hem en onze naasten mochten zijn, moest er in korte tijd ook veel geregeld worden.
Om de voorbereiding voor ons vertrek naar Papoea-Nieuw-Guinea, maar ook de periode dat wij in Papoea-Nieuw-Guinea zullen verblijven, in alle opzichten goed te laten verlopen zijn wij in het voorjaar van 2017 op zoek gegaan naar mensen die ons hierbij helpen en ondersteunen. Dankbaar zijn wij voor zeven waardevolle mensen die om ons heen staan en samen onze thuisfrontcommissie vormen.
Om naar Papoea-Nieuw-Guinea te kunnen en mogen vertrekken, is er veel geld nodig. Geld om de reis naar Papoea-Nieuw-Guinea te kunnen betalen, geld waarmee onze meiden scholing kunnen krijgen tijdens ons verblijf, verzekeringen betaald kunnen worden en wij 1.5 jaar kunnen voorzien worden in ons levensonderhoud. Geld om onze missie mogelijk te kunnen maken. Hiervoor zijn wij afhankelijk van donaties. Maar… het bedrag is groot en de tijd is kort… vanaf het najaar heeft een deel van de thuisfrontcommissie zich keihard ingezet om het bedrag wat nodig is om te kunnen en mogen vertrekken bij elkaar te krijgen. Dit leek een onmogelijk taak, maar wij bleven vertrouwen dat God het werk van deze mensen wilde zegenen en ons zou voorzien in dat wat nodig was.
En God hield zijn belofte…als door een wonder stroomden vanaf half oktober de donaties binnen. Kleine bedragen, grote bedragen, allemaal waardevol! Het bedrag wat nodig was om te kunnen vertrekken kwam steeds meer in zicht en ons vertrouwen groeide.
Toch bleef het spannend. Naar verwachting zouden we in januari 2018 vertrekken, maar rond de kerst waren nog steeds onze visums niet binnen. Zouden we dan toch niet in januari kunnen vertrekken?
De start van de POC stond gepland op 23 januari 2018. We zouden dus kort na oud en nieuw moeten vertrekken, ook omdat een tijd van acclimatiseren, rust en voorbereiding nodig is. Ondanks dat onze visums nog niet binnen waren, bleven we er op vertrouwen dat we in januari mochten vertrekken. Vlak voor Kerst kwam er echter een mail binnen vanuit de POC, waarin werd aangegeven dat de POC een maand later zou starten. Dit omdat veel van de gezinnen/echtparen, die hopen deel te nemen, de werkvergunning of het visum nog niet binnen hadden. We krijgen dus een maand langer de tijd! Kostbare tijd om te wachten op onze visums, het resterende bedrag op te halen en om veel praktische zaken nog te kunnen regelen…Ons gevoel om te mogen vertrekken in januari werd hiermee bevestigd.
Half januari kregen wij onze visums binnen. Ook het geldbedrag om te mogen vertrekken was bij elkaar, maar omdat de POC niet compleet was, mochten we niet boeken. Hierdoor bleef het uiteindelijke vertrek nog wat onzeker, maar eindelijk mochten we dan, in overleg met Wycliffe, 1,5 week voordat we vertrokken, boeken met de gok dat de POC dan compleet zou zijn. Een dag later kwam het verlossende mailtje. Yes, we kunnen!!
In de voorbereiding naar ons vertrek naar Papoea-Nieuw-Guinea was er ook aandacht voor de voorbereiding van onze meiden in dit grote avontuur. Een erg spannend avontuur, zeker op de leeftijd die onze dochters hebben. Het vertrouwde, fijne leven, de familie en vriendinnetjes achterlaten om naar een onbekend land te verhuizen met een andere cultuur, andere gewoontes en een andere taal. Ze kregen vaak de vraag hoe ze het vinden om naar Papoea-Nieuw-Guinea te gaan. Voor de meiden een lastige vraag, omdat ze niet kunnen inschatten hoe ze het gaan vinden in Papoea-Nieuw-Guinea. Om zich voor te bereiden op het vertrek gingen de meiden op de zaterdagen naar Anne-Will, waar zij d.m.v. het werkboekje ‘Op reis naar Anderland’ op een creatieve en leuke manier bezig konden zijn met het naderende vertrek. We merken dat dit enorm geholpen heeft en zagen ook bij de meiden steeds een beetje meer enthousiasme groeien naar het onbekende.
Ook op school werd er aandacht besteed aan het naderende vertrek. Zo zijn Hans en ik in december in de klas van de meiden geweest om een presentatie te geven over Papoea-Nieuw-Guinea en onze missie. We merkten dat het hierdoor ook in de klas meer ging leven en dat er met de meiden werd meegeleefd. Leuk om te ervaren hoe enthousiast de leerlingen en leraren hierop reageerden. We zijn dankbaar hoe de school hiervoor de ruimte gaf, voor ons klaarstond en voor het bijzondere afscheid dat georganiseerd was voor de meiden.
In al deze mooie ontwikkelingen bij de meiden was er ook een punt van zorg. Britney werd in het afgelopen jaar gediagnosticeerd met dyslexie. In Nederland kon hier goed op worden ingespeeld, maar hoe zal dat straks in Ukarumpa gaan? Ook daarin voorzag God… Tijdens ons verblijf in Ukarumpa krijgen de meiden les van een Nederlandse juf en zij blijkt veel ervaring te hebben met het begeleiden van dyslectische kinderen. Zij zal Britney hierin verder begeleiden. Wat een opluchting en dankbaarheid!
Op 21 januari hebben wij als gezin een heel waardevol afscheidsfeest gehad, wat hebben we daarvan genoten! Wat fijn om te ervaren hoeveel mensen er om ons heen staan. Hierin heeft onze thuisfrontcommissie ons zo verrast. Deze dag werd er ook gefilmd door de E0 voor het programma ‘Van harte’, de uitzending is te zien op dinsdag 27 februari om 17.50 uur op NPO 2. Naast de uitzending van het programma ‘Van harte’ hebben we in de afgelopen weken een interview gehad op radio Midland FM. Prachtige kansen om wat bekendheid te geven aan onze missie en de weg die God met ons gaat.
Op woensdag 31 januari was het dan zover, de dag van ons vertrek. Uitgezwaaid door lieve familie en vrienden zijn we op het vliegtuig gestapt. We hebben een voorspoedige reis gehad van zo’n 50 uur. De kids hielden zich erg goed. Moe, maar dankbaar kwamen we na 4 vluchten aan in Cairns, Australië waar we nu twee weken verblijven om te acclimatiseren, uit te rusten en ons voor te bereiden op de tijd die komen gaat.
Hoe zal onze tijd in PNG er ongeveer uit komen te zien? De eerste 3 maanden zitten we in Madang, en krijgen we een training in taal en cultuur (POC). De eerste 2 maanden hiervan zitten we met 9 andere gezinnen/echtparen bij elkaar en krijgen we les. De 3e maand mogen we dit in de praktijk brengen door een maand in een stam te gaan leven, elk gezin in een andere stam. Deze maanden leven we echt back to basic. De kids hebben hun eigen programma. Ook zij leren de taal en cultuur van Papoea-Nieuw- Guinea, gaan op excursie en krijgen daarnaast ook taal en rekenen.
Na deze 3 maanden hopen we naar Ukarumpa te vertrekken, waar we gaan wonen en werken. Hans zal starten met het project op de boerderij, de meiden gaan naar de Internationale school en ik krijg eerst voldoende tijd om ervoor te zorgen dat we ons als gezin daar goed kunnen settelen. In de loop van de tijd hoop ik een ondersteunende taak in Ukarumpa te krijgen.
We willen alle mensen die ons gesteund hebben op welke manier dan ook; financieel, in gebed, praktisch of door het bieden van een luisterend oor, hartelijk bedanken!! Het is was zo waardevol. Mede namens jullie zijn we nu aan de andere kant van de wereld.
We hopen jullie op de hoogte te houden met onze blog, zodat jullie onze tijd in PNG mee kunnen beleven.
Groeten,
Hans, Gerline en de meiden
Recente reacties